bagi saya lah kan, pendidik saya yg pertama adalah parebnts saye. mereka lah yg ajar nak sebut UMI ABAH, TATEH2, NAK CUAP, YAK2. hehe, tapi ramai org x sedar perkara ni. dan sebenanye yg ajar saye abc, 123, alif ba ta, stat dri parents. merekalah guru saya smpai umo saye 4 tahun.
umur 5 tahun hinggalah sekarang, guru di sekolah lah yg banyak ajar ilmu yg sangat banyak kepada saya. saya amat hargai. kerana guru yg saya panggil CIKGU, TEACHER, USTAZ, USTAZAH tu lah yg banayak membantu saya untuk capai kejayaan dalam hidup. sebab diorang saya dapat 5a, dpt masuk sekolah yg membanggakan la jugak. sebab cikgu2lah, lahirnye perdana menteri, angkasawan, org2 yg berjaya dalam hidup.
tapi pelik kn, ramai jugak org yg x berjaya. saye x salahkan cikgu. saye rase kalau semua murid hargai ape yg cikgu2 buat kat sekolah, kalo diorang paham yg ckgu didik untuk mereka jadi insan yg brguna, mungkin mereka x kan gagal dlm kehidupan. saye x cakap saya ni bagus sngat. tapi saya masih ada pemikiran yg waras untuk fikir sejenak tentang jasa guru ni.
trima kasih umi, abah, cikgu, teacher, ustaz, ustzh. n act saye sangat rindu ckgu sek rend. waa nak nangis ;( ckgu, berkatilah ilmu saye. doakan lah saye berjaya di dunia dan akhirat. sape tau l;agu di bawah ni nyanyi same2 ye ! fovourite song ni wktu kecik2 !
"mentari dah bersinar
ayam pon sudah berkokok
mari kita ke sekolah
siapa dulu tiba
melihat kamu ketawa
cikgu turut gembira
pagi cikgu pagi muridku
mari kita belajar..."
No comments:
Post a Comment